27 grudnia 1918 roku zorganizowano manifestacyjne pochody dzieci, które maszerowały pod hotel Bazar, radośnie wiwatując chorągiewkami. Niemcy, widząc spodziewaną euforię Polaków, przystąpili do podjęcia ostatecznej próby utrzymania status quo sprzed przyjazdu wybitnego pianisty Ignacego Jana Paderewskiego.
Aktywni miejscowi Niemcy i grupy żołnierzy z 6. pułku grenadierów zorganizowali kontrpochód, kierując się spod koszar na skrzyżowaniu obecnych ulic Szylinga i Bukowskiej, przez ul. Zwierzyniecką (zebranie na terenie ogrodu zoologicznego), dalej ul. św. Marcin, niszcząc po drodze siedzibę Komisariatu NRL, w kierunku placu Wolności. W trakcie manifestacji przynależności tych ziem do Rzeszy Niemieckiej zrywano zawieszane na balkonach prywatnych mieszkań flagi państw ententy..
W gotowości bojowej czekały polskie oddziały Służby Straży i Bezpieczeństwa oraz Straży Ludowej. Przed godziną 17 sytuacja wymknęła się spod kontroli. Padł pierwszy strzał… Wybuchło powstanie.
Tekst pochodzi z wirtualnego muzeum Powstania Wielkopolskiego – śledź przebieg oficjalnych obchodów i dowiedz się więcej o samym Powstaniu na stronie www.27grudnia.pl.
25 grudnia 1918 roku w gdańskim porcie zacumował krążownik „Concorde” z Ignacym Janem Paderewskim w towarzystwie małżonki i przedstawicielami misji angielskich oficerów na pokładzie. Od momentu przyjazdu kompozytora do Polski i ogłoszenia decyzji o wizycie w Poznaniu, władze niemieckie wszczęły akcję mającą na celu przeciwdziałanie tym planom.
26 grudnia 1918 roku Ignacy Jan Paderewski wyruszył koleją trasą Piła – Rogoźno – Oborniki – Poznań. Na kolejnych stacjach dochodziło do incydentów prowokowanych przez stronę niemiecką. W Rogoźnie oficerowie próbowali nakłonić pianistę do zmiany trasy i udania się bezpośrednio do Warszawy. Nie udało się…
Odmienne nastroje manifestowała ludność polska, która owacyjnie witała obywatela świata narodowości polskiej. Należy podkreślić, że Ignacy Jan Paderewski był polskim „towarem eksportowym”, znanym i uznanym na zachodzie Europy i w Stanach Zjednoczonych. Dzięki swojemu talentowi zyskał szacunek i poważanie świata artystycznego oraz melomanów. Sława przysporzyła mu licznych kontaktów, bywał na salonach, a żarliwy patriotyzm sprawił, że bez reszty angażował się sprawę polską. Dla Niemców był człowiekiem-legendą, a jego przyjazd mógł stać się podstawą dla wystąpień ludności polskiej. Do dziś na dworcu w Pile czy przy ul. Paderewskiego w Obornikach znajdują się tablice upamiętniające krótkie chwile pobytu rozpoznawalnej i oczekiwanej osobistości. 26 grudnia 1918 roku o godz. 21.10 na poznański dworzec boczny (cesarski) wjechał skład z mistrzem Paderewskim. Niemcy podjęli ostatnią próbę zatrzymania nieproszonego gościa. Było już jednak za późno. Niemieckich oficerów zatrzymano, nic nie dało również wyłączenie światła w całym Poznaniu. Przygotowani Polacy witali dostojnego gościa przy blasku kilkuset pochodni. W ten sposób Niemcy nieświadomie dali możliwość stworzenia niepowtarzalnej atmosfery tego wydarzenia.
Po powitalnych przemówieniach i odśpiewaniu patriotycznych pieśni gości przewieziono do hotelu Bazar. Przed hotelem małżeństwo Paderewskich i pozostałych delegatów przywitał komitet powitalny z prezydentem Poznania Jarogniewem Drwęskim na czele oraz członkowie Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej. Z okna nad wejściem do hotelu Bazar światowej sławy pianista przemówił do zgromadzonej na Wilhelmplatz (dzisiejszy plac Wolności) rzeszy poznaniaków.
Tekst pochodzi z wirtualnego muzeum Powstania Wielkopolskiego na stronie www.27grudnia.pl, za archiwalne zdjęcie dziękujemy Wielkopolskiemu Muzeum Niepodległości. Jeśli chcesz poznać lepiej jednego z Ojców Niepodległości, kliknij tutaj i wyrusz śladami Ignacego Jana Paderewskiego po Krakowie!
Na niezwykły pomysł wpadli Wielkopolanie, na co dzień mieszkający w Warszawie. Chcą dokonać renowacji kwatery Powstańców Wielkopolskich i Śląskich, znajdującej się w wojskowej części warszawskich Powązek.
Na wojskowych Powązkach w Warszawie znajduje się kwatera Powstańców Wielkopolskich i Śląskich, wybudowana w latach 70. ubiegłego wieku. Od ok. 40 lat nie była remontowana i dzisiaj powiedzieć o niej, że nie wygląda reprezentacyjnie – to powiedzieć za mało. – Chcemy wziąć się do roboty, tak po poznańsku: konkretnie i skutecznie. Mamy już gotowy plan renowacji, umówioną konserwatorkę i zgody zarządcy cmentarza. Jedyne, czego nam brakuje, to pieniądze – mówią organizatorzy akcji ze Stowarzyszenia Projekt Poznań.
Jeśli chcesz wesprzeć zbiórkę na renowację kwatery Powstańców Wielkopolskich i Śląskich na warszawskich Powązkach, wejdź na stronę zbiórki i dołóż swoją cegiełkę!
Zdjęcie tytułowe przedstawia Powstańców Śląskich z 1921 roku.
Już za kilka dni będziemy obchodzić 100-tną rocznicę wybuchu Powstania Wielkopolskiego. 27 grudnia zjedzie do Poznania także ponad 1000 harcerzy z całego kraju, aby wziąć udział w zlocie, który upamiętnia to niezwykłe wydarzenie w historii Polski.
Do studia Wielkopolskiej Telewizji Kablowej przyjęli zaproszenie phm. Kacper Kozanecki, Komendant Zlotu Powstania Wielkopolskiego oraz pwd. Jadwiga Minksztym, którzy opowiadają nie tylko o samym zlocie, ale także o tym, co harcerze przygotowali dla wszystkich mieszkańców Poznania – czyli m.in. o wielkiej grze miejskiej śladami powstania.
Do akcji Łańcuch Bohaterów nadesłano wykonanie piosenki „Biegną tysiące druhów do Poznania” pochodzącej z czasów Powstania Wielkopolskiego. Piosenka znalazła się na płycie „Powstańcze śpiewy Poznańczyków ze śpiewnika prababki Andźki”.
Piosenkę nadesłał pan Jacek Kowalski, który tak pisze o jej autorze:
Roman Wilkanowicz – rodem z Kongresówki, był poznańskim poetą, satyrykiem i dziennikarzem. Podczas pierwszej wojny zdezerterował z armii pruskiej i został jednym z głównych organizatorów oddziałów powstańczych. W początku grudnia 1918 roku opublikował w Poznaniu tomik „Pieśni żołnierskich”, z których pochodzi ta piosenka, napisana na nutę znanej pieśni „Walecznych tysiąc opuszcza Warszawę”. Ten wiersz niemieckiego romantyka Juliusa Mosena (1803-1807) o sławnym 4 pułku piechoty Królestwa Kongresowego („Die letzten Zehn vom vierten Regiment”), wsławionym nieugiętą postawą w powstaniu listopadowym, ułożony został do starej, tradycyjnej melodii niemieckiej, z nią też spopularyzował się w Polsce dzięki tłumaczeniu Jana Nepomucena Kamińskiego (1777-1855). Na kanwie tej pieśni tworzono też w XIX i XX weku wiele innych utworów patriotycznych.
Kliknij tutaj, aby posłuchać piosenki „Biegną tysiące druhów do Poznania”.
Szukasz pomysłów na pracę z drużyną w Roku Niepodległej? Wejdź w zakładkę Inspiracje i sprawdź pomysły na zbiórki, niepodległościowe wędrówki i gawędy!
Dzięki Lwowskiej Chorągwi Harcerstwa Polskiego na Ukrainie mogliśmy wziąć udział w wyjątkowym rajdzie. W Roku Niepodległej zjechało do Lwowa ponad 250 osób z trzech krajów!
W rajdzie „Uśmiech Lwowa – Niepodległa 2018” uczestnicy poznawali postaci wielkich Polaków, których losy związały ze Lwowem oraz ich zasługi w budowaniu podwalin Niepodległej. Dla uczestników rajdu to często byli rówieśnicy, którzy tak niedawno, bo w 1911 roku, zaczęli życie harcerskie, a w chwili potrzeby Ojczyzny, w roku 1918, chwycili za broń, walczyli i nierzadko oddali swe młode życie za Niepodległą.
Patronat nad rajdem objąłKonsulat Generalny RP we Lwowie / Генеральне Консульство РП у Львові w osobie Konsula Generalnego Pana Rafała Wolskiego. Sam zaś rajd ułożyli hm. Krystyna Adamska i hm. Stefan Adamski. Wyjątkowość Rajdu „Uśmiech Lwowa – Niepodległa 2018” polegała także na tym, że był to rajd całoroczny – patrole mogły zgłaszać się w dowolnym czasie w roku i samodzielnie realizować przygotowany przez organizatorów scenariusz.
Jak przebiegł Rajd?
W rajdzie można było wziąć udział do 1 listopada, a jego uroczyste podsumowanie odbyło się 24 listopada podczas konferencji historycznej o twórcach Niepodległości i Obronie Lwowa. W rajdzie wzięło udział 35 patroli z Polski, Litwy, Anglii, razem – około 250 osób.
5 najlepszych patroli zostało nagrodzonych pamiątkami ze Lwowa.
